Ciężki przebieg kliniczny tych chorób i niepomyślne rokowanie stanowią trudny problem medyczny. Mutacje w genach PEX GSK2118436 kodujących białka peroksysomalne wchodzące w skład macierzy i odpowiadające za import białek błonowych (membrane protein import) prowadzą do zaburzenia powstawania (biogenezy) peroksysomów. Do tej pierwszej grupy chorób – zalicza się zespół Zellwegera (Zellweger syndrome, ZS), noworodkową

adrenoleukodystrofię (neonatal adrenoleukodystrophy, NALD), postać niemowlęcą choroby Refsuma (infantile Refsume disease, IRD) i rizomeliczną chondrodystrofię (rhizomelic chondrodysplasia punctata, RCDP) [9]. Najcięższą postać stanowi zespół Zellwegera, nazywany początkowo zespołem mózgowo-wątrobowo-nerkowym. Charakteryzuje się dysmorfią twarzowo-czaszkową (wysokie czoło, fałd mongolski), zaburzeniami

rozwojowymi ośrodkowego układu nerwowego, zaburzeniem mielinizacji w układzie nerwowym, głębokim upośledzeniem psychoruchowym, hepatomegalią. Noworodki urodzone z tym zespołem prezentują głęboką wiotkość, drgawki, zaćmę, retinopatię, mają trudności z jedzeniem. Charakterystyczne „centkowanie” kości widoczne w obrazie rentgenowskim, zwłaszcza w rzepce, stwierdza się u ∼ 50% pacjentów. W podstawowych parametrach biochemicznych obserwuje się wysoki poziom żelaza, transaminaz wątrobowych i kwasów żółciowych. Dzieci umierają click here najczęściej przed upływem pierwszego roku życia [7, 8, 11]. Noworodkowa adrenoleukodystrofia i postać niemowlęca choroby Refsuma przypominają zespół Zellwegera, ale o łagodniejszym przebiegu i dłuższym okresie przeżycia. Uważa się, że choroby te różnią się jedynie stopniem nasilenia objawów klinicznych. W NALD dysmorfia twarzowo-czaszkowa jest podobna do ZS, lecz nie tak wyrazista, napady padaczkowe mogą wystąpić dopiero po okresie noworodkowym. Większość dzieci

wykazuje wiotkość, ale w przeciwieństwie do zespołu Zellwegera mogą osiągnąć pewien stopień rozwoju psychomotorycznego, a nawet samodzielnie chodzić. W bardzo rzadkich wypadkach rozwijają funkcję mowy w stopniu odpowiednim GPX6 do wieku. Najbardziej charakterystycznym objawem w tej grupie jest utrata słuchu i zwyrodnienie barwnikowe siatkówki. Dzieci umierają w późnym okresie niemowlęcym. Ze względu na obserwowaną niewydolność nadnerczy początkowo sądzono, że NALD jest niemowlęcą formą X-ALD, dalsze badania udowodniły jednak, że są to dwie różne jednostki chorobowe. Pacjenci z niemowlęcą postacią choroby Refsuma (IRD) demonstrują najłagodniejszy fenotyp ZS spektrum, często dożywają powyżej 20 r. ż. 11., 12. and 13.. Chondrodystrofia rhizomeliczna klinicznie różni się od wcześniej opisanych chorób. Charakteryzuje się skróceniem proksymalnych części kończyn, zaburzeniami kostnienia, silnie zaznaczonymi cechami dysmorficznymi oraz obustronną zaćmą. Większość dzieci jest głęboko upośledzonych.